سیستم اطفای حریق مناسب فرودگاه ها

سیستم‌های اطفای حریق در فرودگاه‌ها

باید به موازات خطرات حریق مرتبط با عملیات هوایی و حضور افراد بوده و برای محافظت از ایمنی و امنیت مسافران و نیروهای فرودگاهی طراحی شده باشند.

تعدادی از سیستم‌های اطفای حریق مناسب  فرودگاه‌ را بررسی می‌کنیم:

1. اسپرینکلر:

این سیستم از لوله‌ها و فواره‌های اطفاء تشکیل شده است که در صورت تشخیص حریق، آب را به صورت اتوماتیک منتشر می‌کنند. اسپرینکلرها باید در مناطق حساس مانند ترمینال‌ها، سالن‌ها، انبارها و پارکینگ‌ها نصب شده و با شکل‌بندی صحیح فضاهای باز و بسته را پوشش دهند.

2. سیستم‌های هشدار دود:

این سیستم‌ها از طریق نصب سنسورهای دود و هشداردهنده‌ها به صورت خودکار هنگام تشخیص دود، هشدار را فعال می‌کنند. آژیرها، نمایشگرها و سیستم‌های هشدار خودکار می‌توانند در سراسر فرودگاه نصب شوند تا مردم را در صورت بروز حریق هشدار دهند.

3. سیستم‌های اعلام حریق:

این سیستم‌ها شامل دتکتورهای حرارتی، دتکتورهای دودی، دتکتورهای گاز و دستگاه‌های اعلام حریق هستند. آنها در سراسر فرودگاه نصب شده و به طور خودکار در صورت تشخیص حرارت، دود یا گاز، هشدار را فعال می‌کنند.

4. سیستم‌های خاموش کننده گاز:

این سیستم‌ها از گازهای خاموش‌کننده مثل CO2 (دی‌اکسید کربن) و گاز‌های شیمیایی مانند هالون استفاده می‌کنند. آنها برای خاموشی حریق‌های کلاس B و C که در فرودگاه‌ها معمولاً شامل حریق‌های مایعات قابل اشتعال و حریق‌های الکتریکی می‌شوند، مورد استفاده قرار می‌گیرند.

5. سیستم‌های خاموش کننده آب‌پاش:

این سیستم‌ها شامل آب‌پاش‌های اتوماتیک و دستی هستند که در صورت بروز حریق آب را به صورت قوی و پراکنده منتشر می‌کنند. آنها برای خاموشی حریق‌های کلاس A (حریق‌های جامدات) مؤثر هستند.

6. سیستم‌های خاموش کننده فوم:

این سیستم‌ها از فوم‌های اطفای حریق استفاده می‌کنند که به صورت اتوماتیک یا دستی منتشر می‌شوند. فوم به خوبی در خاموشی حریق‌های کلاس A و B عملکرد می‌کند.

با توجه به خصوصیات و نیازهای هر فرودگاه، سیستم‌های اطفای حریق ممکن است متفاوت باشند. بهترین راهکار این است که با مشاوران و متخصصان حوزه آتش‌نشانی و ایمنی همکاری کنید تا بر اساس نیازهای خاص فرودگاه، سیستم مناسبی را انتخاب کنید.

7. سیستم‌های خاموش کننده گاز:

این سیستم‌ها از گازهای خاموش‌کننده مانند CO2 (دی‌اکسید کربن) و گاز‌های هالوژنید (مانند هالون) استفاده می‌کنند. این گازها با پراکنده شدن در فضا، اکسیژن را کاهش داده و حریق را خاموش می‌کنند. این سیستم‌ها برای خاموشی حریق‌های کلاس B و C (مایعات قابل اشتعال و حریق‌های الکتریکی) مورد استفاده قرار می‌گیرند.

8. سیستم‌های خاموش کننده آب‌پاش:

این سیستم‌ها شامل آب‌پاش‌های اتوماتیک و دستی هستند که در صورت بروز حریق آب را به صورت قوی و پراکنده منتشر می‌کنند. آنها برای خاموشی حریق‌های کلاس A (حریق‌های جامدات) مؤثر هستند.

9. سیستم‌های خاموش کننده فوم:

این سیستم‌ها از فوم‌های اطفای حریق استفاده می‌کنند که به صورت اتوماتیک یا دستی منتشر می‌شوند. فوم با ایجاد لایه‌ای بر روی سطح حریق، اکسیژن را قطع می‌کند و حرارت را مهار می‌کند. فوم به خوبی در خاموشی حریق‌های کلاس A و B (مایعات قابل اشتعال) عملکرد می‌کند.

کلام آخر

همیشه در نظر داشته باشید که سیستم‌های اطفای حریق در فرودگاه‌ها باید به طور دقیق طراحی، نصب و نگهداری شوند. همچنین، آموزش کارکنان و آگاهی از راهبردهای ایمنی و استفاده صحیح از سیستم‌های اطفای حریق نقش بسزایی در جلوگیری از حوادث حریق دارند. به این نکته هم توجه کنید که تعمیرات و تست منظم سیستم‌های اطفای حریق باید برنامه‌ریزی و انجام شود تا عملکرد صحیح آنها تضمین شود.